Międzynarodowa Federacja Pogańska

Pojawił się w moim życiu lata temu, nagle. Razem z Castanedą postawił je na głowie.
Romantyczna postać... Ikona. Żył krócej niż ja. Nie słucham jego muzyki od lat - to
znaczy - nie słucham regularnie. Ale nawiedza mnie ona czasem. Przywołuje dawne
odczucia. Ciągnie na tamtą stronę...

Ten wpis

http://cityspirits.alterblog.pl/2009/10/taniec-duchow

jest dla niego.

Choć wybitnie tej konkretnie muzyki nie trawię, to ten utwór akurat jakoś na mnie działa.

To już koniec naszej znajomości Mr. Chimaira, za takie bluźnierstwa musi cię spotkać straszliwa i niezwykle bolesna kara

Długo się zastanawiałem nad moim ulubionym kawałkiem ale chwilowo zdecydowałem się na ten, choć to nie jest moje ostatnie słowo

A Jimi był wielki, szalony jak Marcowy królik, chodzący miedzy światami, śpiewający duchom... Pewnie to mnie w nim tak pociągało, wszak to mój pierwszy idol

Moj tez. Mam kolezanke czarownice ktora kiedys czekajac na Jima Hendrixa na tylach koncertu wypalila jointa z Jimem Morrisonem. Zielenialam z zazdrosci jak mi o tym opowiadala.

Jak się czeka na Hendrixa to można też wypalić jointa z Morrisonem
Tak czy inaczej z żadnym z nich już wychylić strzemiennego nie da rady ani nie było to możliwe za naszego życia (tzn mojego i Twojego), więc nie ma co zazdrościć, tylko słuchać ich muzyki

Mr Hakken. Ja to ujmę w ten sposób. Jeśli jesteś w stanie wytrzymać do końca (polecam zwłaszcza moment od 3:30 do 3:44, choć sam początek też daje pojęcie o tym co nas czeka), a potem powiedzieć że ta muzyka (a są to moi hihi idole) jest równie genialna, choć w innej jakości, składam broń, chylę czoła i przesłucham całą dyskografię The Doors.

Dixi.

Mr Mojo Rising... nie było i nie będzie takiego drugiego, choć zdarzają się podobni opętańcy.



Mnie najbardziej zawsze porywało "Not to Touch the Earth" http://www.youtube.com/watch?v=WEPHl6xzBV8 - jest w niej tyle szaleństwa, transu i dysharmonii... Nawet Tobie, Chimaira, powinno przypaść do gustu.

W ogóle - najlepsze utwory Doorsów opierają się na transowym bębnieniu, zauważyliście? :)

EDIT:
Chimaira - sprawdziłem twój link. Bardzo mi się spodobał ten kawałek :) Sam wolę trochę inną poetykę, czystszy Death podbarwiony jakimś tam mistycyzmem. Na przykład taki. Ale generalnie raczej zacząłem unikać cięższych odmian metalu. Lubię muzykę z powietrzem.

Wytrzymać do końca? Hahaha, synku ja słuchałem Cannibal Corpse i Napalm Death, kiedy ty jeszcze mówiłeś na chleb bep a na muchy tapty.


A co do kapeli, niezła, podoba mi się zwłaszcza nieco industrialowe brzmienie. Ale żeby nazwać ich równie genialnymi co Doorsi (choć w innej jakości) to już lekka przesada. Brakuje im geniuszu, który by mnie porwał, choć faktycznie są bardzo dobrzy w tym co robią. Jednak jestem człowiekiem starszej daty i może bardziej już do mnie przemawia klasyka gatunku niż nowomodne zespoły

@Pomian - ja za deathem jakoś tak... No posłucham, ale bez rewelacji. A Ana(a)le to akurat wyśmienita black/grind i właśnie mi chodzi o to, żeby ze mnie powietrze całkiem uszło i żebym zaczął się zastanawiać "jakim cudem można wyartykułować z siebie coś takiego?"

@Hakken - dobrze, dobrze *poklepuje po plecach* Dziadku. W końcu trzydziestka już za progiem. (tu mnie ze schodów nie zrzucisz )

Co do genialności - cóż, inaczej postrzegamy geniusz. Ja ciągle odnajduję jakieś absoluty i oświecenie w muzyce, i niekoniecznie musi się to wiązać z np. "Saucerful of Secrets" Floydów.

Na Hendrixa sie spoznilam kilka miesiecy ale na Morrisona udalo mi sie jeszcze zalapac ze swoim zyciem ale pewnie nie wiele bym ze spotkania z nim pamietala i watpie zeby mnie kto strzemiennym wtedy czestowal. Pomarze sobie ze w poprzednim zyciu bylam hipiska, nosilam kwiaty we wlosach i okragle okularki, wyznawalam filozofie make love not war i umarlam szczesliwa na koncercie Morrisona albo Joplin po zazyciu niezmiennie duzej dawki roznych ciekawych substancji.

O! To dokładnie jak ja. Byłem na 100% w poprzednim wcieleniu dokładnie taką hippiską ;D

Moze sie hipisowalismy razem.

http://www.youtube.com/watch?v=3dLAv0Nk ... re=related my fav

Nie tylko bebnieniu, ja sie sama usypiam, grajac `The end` na pianinie

Oooooo, fan Jimma Morrisona.

Bardzo długo słuchałem jego muzyki. Postać Jimma wywarła też na mnie spory wpływ w pewnym okresie. I powiedzmy sobie szczerze - ta muzyka jest niezastąpiona do palenia trawki. Album An American Prayer z którego pochodzi ten kawałek jest jednym z moich ulubionych.

Swoją drogą bardzo polecam zassanie go z mojej kolekcji ---> ftp://luckydreamspace.nostrajewellery.org/Music%20Albums/The%20doors%20-%20An%20American%20Prayer/

Co do ulubionego utworu Doors'ów, to ja jednak stawiam na "A feast of friends".

Ahaha, ja sluchalam Doorsow juz podstawowce, zamiast Modern Talking
Ale akurat oni niespecjalnie mi sie kojarza z typowo hippisowska lagodnoscia i kwiatkami ;>

Z tamtych czasow strasznie lubie tez ta piosnke:
http://www.youtube.com/watch?v=WANNqr-vcx0

Oo, Aditi, to jest klasyka :) Uwielbiam.

"When logic and proportion have fallen sloppy dead
And the White Knight is talking backwards and the Red Queen's "off with her head!"
Remember what the dormouse said, keep YOUR HEAD!"