Międzynarodowa Federacja Pogańska

W jaki sposob obchodzicie pelnie ksiezyca? Traktujecie to normalnie, nic was to nie interesuje czy robicie cos "wyjatkowego"?

Zawsze gdy jest pełnia i widać księżyc to się wpatruje i sobie mówię w myślach: "O, Bogini w całej okazałości"

a ja nieświętuje pełni - inne rzeczułki zdarza mi się świętować

Na mnie najsilniej oddziałuje I kwadra - zwykle mam wtedy przypływ energii twórczej. W czasie pełni zdarza się natomiast, że trudniej mi zasnąć, szczególnie jak księżyc świeci wprost przez okno. Zdarzało mi się chodzić na spacery podczas pełni i oglądać świat oświetlony tylko promieniami księżyca.

Ja wlasciwie Pelnie Ksiezyca obchodze przez 3 dni. Dzien przed, wlasciwa pelnie i dzien po, dla mnie to wszystko = Pelnia. W tym czasie odprawiam rytual Pelni Ksiezyca, dziekuje za wszystko co mam i czego nie mam, prosze o bogoslawienstwa. Na wieczor i noc wyjatkowo odslaniam okna, by ksiezycowe swiatlo oswietlalo pokoj. Wystawiam swoj kamien ksiezycowy, athame i puchar na swiatlo ksiezyca. Moge pol nocy nie spac i wpatrywac sie w perlowe oblicze Bogini ale zreguly po jakichs 1-2 godzinach ide spac
A ze spaniem w pelnie tez jest roznie.... raz spie jak dzidzia..raz ( np z wczoraj na dzis ) krece sie cala noc i budze co chwile... podejrzewam, ze mozg nie radzi sobie z informacjami, ktore sobie uklada w czasie snu. Dzis snilo mi sie tyle rzeczy, ze bylo mi trudno wszystko spisac rano, do tego bede mial zagwozdke na caly dzien z interpretowaniem

Mam to szczęście, że mój cykl kobiecy idealnie pokrywa się z cyklem księżycowym, więc o zbliżającej się Pełni daje mi znać wszystko - oblicze Księżyca, zmiana poziomu hormonów, a teraz - mieszkając na Morzem - nawet morskie pływy.

Powiem krótko - świętuję seksem, co tu się rozdrabniać Jest to również początek nowego miesiąca, bo u Celtów prawdopodobnie liczono miesiąc od pełni do pełni - nowy miesiąc honoruje kolejne święte drzewo, z którym tej nocy się witam, zwykle i tak znajduję je na wieczornym spacerze.

Każda faza księżyca jest dobra by ją świętować seksem

Sugerujesz, że obok politeizmu, poligamia nie jest złym pomysłem?

Nie świętuję w jakiś szczególny sposób pełni... czasem tylko przypominam sobie i dzieciom bajeczkę o tym jak to Mani (księżyc - chłopiec) i Sunna (słońce - dziewczynka) pojawili się na niebie.

Jeżeli tylko jest czas i ochota to świętujemy pełnię, każdorazowo inaczej, w zależności od potrzeb. Biorąc pod uwagę, że według magicznych pryncypiów, wzmaga się wtedy 'magnetyzm' w przyrodzie - szkoda nie wykorzystać takiej szansy - ot choćby na sprawdzenie czy ten 'magnetyzm' działa...

W zasadzie może i faktycznie fajnie się śpi przy świecącym Księżycu. Może warto spróbować. U mnie w domu panuje wprowadzony przeze mnie zwyczaj używania wściekle grubych zasłon, takich że po zasłonięciu ich w dzień zapada pełny mrok. Może warto kiedyś ich nie zasłonić

To drugi miesiąc, jak wprowadzam nową świecką (khm, khm ) tradycję - wychodzę z domu, dyskretnie biorę róg i miód i na zieleńszej przestrzeni inwokuję Welesa. Tym razem omal nie wpadła na mnie jakaś włócząca się po nocy dusza, na szczęście przełaziła po odpędzeniu i zasadniczej inwokacji, a zanim Rogaty Smok się na dobre "załadował"
A, i znów tym razem: świętowałem też pudżą, bo nawiązałem kontakt z krakowskimi praktykami Dzogczen, a oni idą wedle tybetańskiego księżycowego kalendarza - więc chyba będę częściej świętować pełnię

No widzisz - u mnie Pełnia jest czasem radości i celebracji, nie mam problemów że mnie roz-nosi czy nie mogę spac. Lubię.

Natomiast w Nowiu to we mnie się zapala Łowczyni... mięsko jem prawie surowe, w innych aspektach też.. poluję. A przynajmniej jeśli mi na to pozwalają warunki.

Ja pelni [jeszcze?] nie obchodze ale czuje ze to na mnie tez dziala.
Wiele lat temu ksiezyc w pelni wygnal mnie na szamanska wedrowke po ktorej uspokojona co do jednego z problemow zyciowych wrocilam do domu.

Teraz podczas pelni czasem pogadam sobie z "annunakimi" czy zrobie cos wartosciowego dla mojego rozwoju. Innych faz ksiezyca nie odbieram tak - jeszcze nie zwilkolaczalam do reszty :d

To najszczęśliwsza Pełnia w moim dotychczasowym życiu!!

A moja najgorsza, natychmiastowa wyprowadzka, szukanie mieszkania, niepewność....

Jakoś poszło? Przezwyciężyłeś trudności? (mam taka nadzieję)

A co mi tam, i ja odświeżę nieco temat



Boszsz... dobrze, że tego moja połowica nie widzi, bo miałabym przecyckane

Co prawda nie świętuję w żaden konkretny sposób zjawiska Pełni, ale choćbym się zagubiła w czasie i przestrzeni, to mniej więcej wiem kiedy ma być, bo na jakiś czas przed nią “coś” mnie nosi Bywa, że chodzę z kąta w kąt, mebli się czepiam i z nimi chodzę, sprzątam jakby mi mieli za to zapłacić, obgryzam co się da i gadam do siebie więcej niż zwykle, aż w końcu z moich ust pada zdanie pełnia chyba idzie. Zdarza się, że chwilę potem słyszę nom, już jest, albo akurat za kilka dni będzie. Z tego względu podejrzewam się o wilkołactwo
Tak jak Michiru, nie popuszczę i odsłaniam okna w pomieszczeniach od południowej strony, żeby mi światło Księżyca ładnie dobytek błogosławiło Mam nawet łóżko pod oknem - choć matka mi kiedyś powtarzała, że to źle wpływa na nerki - żeby zimą, kiedy Księżyc wyżej jest, gapić się na niego, aż zasnę, i przeważnie wtedy gorzej sypiam, wiadomo dlaczego. Lubię otworzyć okno jak jest ciepła letnia noc, choć zdarza się o każdej porze roku, i kontemplować, dumać, medytować - chociaż to nie jest moją mocną stroną - za to obrządki mi wtedy nie wychodzą. Skoncentrować się nie mogę bardziej niż zwykle, gubię wątki i zamiast skupiać się na potrzebie i tym co robię, ja ciągle gapię się na Księżyc xD


Mam to samo, ale jeśli chodzi o porę roku w czasie której się urodziłam, czyli tak często pogardzana zima Chociaż marznę w mgnieniu oka i odwadniam się wtedy drastycznie przez nos, to muszę się wytaplać w śniegu razem z psami, więcej mam zimą energii, częściej chce mi się spacerować. A jesień to już w ogóle u mnie szaleństwo niewysłowione

Nieco odświeżę temat, bo pełnie to magiczny czas.

Prócz przesileń i równonocy - świąt kalendarza słonecznego, Słowianie spotykali się podczas pełni. Wiemy o tym z zabawnego błędu, którego autorem był Helmold (XII w. http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/12337/P ... nika_a.pdf ). Otóż spytał on "swoich" Słowian, kiedy się zbierają na święta. Odpowiedzieli - tak zapisał - w poniedziałki.
Tyle, że pierwotnie Słowianie nie znali i nie stosowali rachuby tygodniowej. Nie znali jej również w czasach Helmolda przed chrztem na słowiańskiej Meklemburgii i Pomorzu. Analizę przeprowadził prof. Modzelewski w "Barbarzyńska Europa".
Uznał, że spotkania całego opola co tydzień są niemożliwe z przyczyn gospodarczych (za często), organizacyjnych, również społecznych. Wypytywani Słowianie nie mogli mieć na myśli spotkań cotygodniowych, bo nie znali tej rachuby, a ewentualne spotkania musiały być nieco rzadsze. Co zatem usłyszał w odpowiedzi na swe pytanie Helmold, by skojarzyć ją z poniedziałkiem?
Znaleziono jedno wytłumaczenie. Helmold pisał swą kronikę po łacinie stąd zapis "in secunda feria ...". Pytał Słowian po słowiańsku (znał język) i w tym języku dostał odpowiedź. Z pewnością nie dotyczyła poniedziałku, bo na tych terenach nazwa ta nie istniała. Jednak był Niemcem i myślał po niemiecku. Usłyszaną odpowiedź zrozumiał i przełożył na niemiecki jako poniedziałek i jako ten dzień tygodnia zapisał po łacinie. Poniedziałek po niemiecku to Montag. Mond to księżyc (czytane mont) a tag to dzień. Stąd Tag der Montes to dzień księżyca, tożsame z Montag - poniedziałkiem.
Wydaje się, że Helmold usłyszał, że pogańscy mieszkańcy obszaru jego parafii spotykają się w dni księżyca.
To dość logiczne, jest światło, można bawić się do nocy i jakoś wrócić do domu kolejnym wieczorem.

To częściowo nów. Na to co dzisiaj mówimy - nów - dawniej mówiono Martwy Księżyc / Chory Księżyc / Skryty Księżyc.
Nów to było coś innego, to czas 3, 4 - 6 dni po Skrytym Księżycu gdy na niebie pojawia się cieniutki sierp NOWEGO Księżyca. Stąd nazwa - nów - nowy (Księżyc).
Faktycznie czas odnowy sił, odradzania się, żywszych soków i żywszej krwi.