Międzynarodowa Federacja Pogańska

Ukazała się po polsku książka Debory Lipp "Elementy rytuału". Na razie wyśledzono ją tu:

http://www.cud.com.pl/glowna/szukajt.ph ... rah%20lipp

Sympatyczna książka łączy przyjemne z pożytecznym, to znaczy pokazuje, jak stworzyć własny rytuał, a jednocześnie omawia szereg kwestii praktycznych i filozoficznych. Autorka jest gardnerianką.

Bardzo wazna informacja. Dzieki Enn.

Jakie to wydawnictwo?

Wydawnictwo Cardiwen. W dalszych planach ma Grimassiego i Bucklanda.

Książka naprawdę godna polecenia i ukłony w stronę tłumaczki, że się podjęła tej pracy.
Bardzo przejrzysta, od samego początku autorka mówi o czym chce pisać. Dosłownie wypunktowując poruszane dalej tematy.
Całość opiera się przede wszystkim na żywiołach i jak one odnoszą się do rytuałów.
Jest pełna pięknych metafor, dzięki którym jej treść trafia do tych pokładów naszego mózgu, do których powinna.
Można powiedzieć, że jest dobrym narzędziem do tworzenia czegoś swojego w sposób bardziej świadomy i usystematyzowany.
Odniosłam też wrażenie, że w niektórych momentach wręcz zmusza do tego, żeby się zatrzymać i dłużej rozważyć pewne kwestie
Udało się w niej zawrzeć też pewne rzeczy, które trudno wyrazić słowami, które czuje się intuicyjnie.

Generalnie polecam nie jako czysty przepis na rytuał, ale dobry początek do rozważań nad nim.

Jedyna rzecz, która czasem przeszkadza, to poprawność polityczna.
Autorka/tłumaczka chciały dać do zrozumienia, że książka jest dla kobiet i mężczyzn Dałby/ałaby. Co w idei jest piękne i słuszne w praktyce trochę uciążliwe.

I z tego, co już się wywiedziałam odnośniki do druidycznej koncepcji żywiołów nie do końca wyglądają tak, jak ona podaje.

To tyle, na świeżo po przeczytaniu, co mi się nasunęło.

W tym kontekscie moze byc interesujace cos, czego chyba nie ma na tylnej okladce ksiazki: Deborah Lipp to byla zona Isaaca Bonewitsa ( http://en.wikipedia.org/wiki/Isaac_Bonewits ), ktory m.in. zalozyl ADF ( http://en.wikipedia.org/wiki/Ar_nDraiocht_Fein ), organizacje druidyczna. Z dalszych ciekawostek - o ile pamietam, w "Krotkiej historii czarownictwa" Russella mozna znalezc plakat, na ktorym oglaszali swoj slub; nie pamietam natomiast, czy byl tam jakis wywiad.

pp,
_3Jane

Z tego, co mi się wydaje i wiem to organizacje druidyczne bywają różne.
I ADF chyba mówi o sobie "Our Own Druidism". Więc jeśli są jakieś różnice między "rdzennym" druidyzmem z wysp, a amerykańskim to chyba powinna to zaznaczyć.
Nie spotkałam się też ze stwierdzeniem: Druidzi uważają ogień za żywioł odrębny. I jest 3+1, czyli powietrze, woda ziemia+ogień
Może się mylę?
Konkretnie o ten fragment książki mi chodziło.
Ale to może wypowiedzą się osoby na druidyźmie się znające, bo moja wiedza nt jest naprawdę niewielka.

Czytałam "The Apple Branch" Alexeia Kondratieva, który jest, jak czytam na necie np. na liście IMBAS, jednym z twórców celtyckiego rekonstrukcjonizmu. W tej książce spotkałam się właśnie z myślą, że dla Celtów naturalny był podział 3 + 1, co dotyczy zarówno podziału na klasy społeczne (trzy + władca, o ile się nie mylę), jak i na żywioły (ziemia, woda i niebo + ogień).

Kondratiev jest wręcz krytykowany przez celtyckich rekonstrukcjonistów za to, że używa najczęściej czterech kierunków i czterech narzędzi, zamiast stosować 3 + 1.

Sądzę, że mamy do czynienia z antropologicznymi rozważaniami. Nie wiem, czy starożytni Celtowie tak dobitnie mówili: znamy trzy żywioły i jeden dodatkowy, czy tylko rekonstruujemy jakąś głębszą, nieuświadomioną strukturę.

Druidyzm to druga część mojej pracy, więc dobrze, że zwróciłyście na to uwagę.
Poszperam jak to się ma u innych autorów.

Na angielskiej wikipedii znajduje się artykuł ze sporą ilością szczegółów na temat różnych ścieżek druidycznych, ty pewnie z racji pisania pracy już widziałaś, ale może ktoś inny jeszcze nie trafił:

http://en.wikipedia.org/wiki/Neo-druidism

Swoją drogą nie jestem w stanie stwierdzić, czy nie ma tam błędów rzeczowych, bo do druidów i rzeczy celtyckich nie bardzo mi po drodze, ale na oko wygląda przyzwoicie.

Piszesz pracę magisterską o pogaństwie?

Wszystkie moje prace na studiach dotyczą pogaństwa
Dopiero, że tak powiem forsuję temat magisterki, więc na razie nie chcę się wypowiadać o czym BĘDĘ pisać.

Książka z Krakowa przywędrowała do Gdańska i jestem obecnie w trakcie lektury. Nawet przypis do strony 3Jane się znalazł.

Tłumaczenie dobre, choć zauważyłam pewną nieścisłość.
Chodzi o fragment ze str. 68 w polskiej wersji i 59 w wersji angielskiej.
Cytat z "Księgi Prawa" Crowleya brzmi: "I am divided for love's sake, for the chance of union" (I 29-30). Rozdział pierwszy odnosi się do manifestacji bogini Nuit. Tłumaczka przetłumaczyła cytat na "Jestem podzielony dla miłości, dla szansy połączenia". Niby szczegół, jednak uważam, że ma znaczenie.

Jeśli chodzi o te trzy "żywioły" w druidyzmie, to najpierw (dla porządku ) trzeba zanzaczyć, że nie ma jednego druidyzmu i taka jego uroda i (dla mnie) wielka zaleta. Natomiast co do istoty zagadnienia, to wielu zarówno celtologów jak i współczesnycn druidów kładzie nacisk na to, że ziemia, powietrze i woda to nie żywioły w sensie takim jak np. popularnie w czarostwie. Różnicę widać, zwłaszcza jeśli użyć angielskich słów dla tych "żywiołów" używanych przez wielu druidów. To nie "earth, air, water", ale "land, sky, sea". Nie chodzi o żywioły-siły, ale krainy, sfery życia i dlatego często używa się sformułowania "three realms" albo "three worlds". W tym sensie faktycznie mamy do czynienia z 3+1, bo ogień ma tu zupełnie inną naturę i inny sens.
Przy czym od razu zastrzegam, że nie miałam okazji czytać tej książki w oryginale i nie wiem jakie słowa były używane. Dodatkowo nie znam też tak szczegółowo treści nauczania ADF, żeby stwierdzić, czy przypadkiem Bonewits nie zaadaptował wersji "czterożywiołowej" lub też nie stworzył jakiejś hybrydy obu. Lub też Lipp nie słuchała go wystarczająco uważnie

Żeby nie być gołosłowną, przykład takiego zastosowania i rozumienia "żywiołów" w druidyzmie daje np. Graeme K. Talboys w książce "Way of the druid", która ma, w zamierzeniu, charakter raczej akademicki, a facet jest "odmianą" druida w formie mocno nacjonalizującej, więc odwołuje się do (przypuszczalnego) rozumienia celtyckiego tych idei. Str. 154 "With the Land came Sea and the Sky. These three elements make up the whole of the world. Fire is also present, both literally (as the sun, for example, or as flames on the hearth) and figuratively (as the heat of the soul, the spark of life, inspiration, and the like). Fire is the spirit that inspires the rest of the world, giving it breath, giving it life. With fire, the house we inhabit becomes a home."
tak to mniej więcej u niego wygląda.

Deborah: "W przyrodzie Ogień jest przede wszystkim sobą. Ogień zawsze odstaje od innych żywiołów, ponieważ nie ma na Ziemi swojej naturalnej domeny. Nawet druidyczna kosmologia podkreśla to, używając raczej systemu 3+1 niż systemu czterech."

Widzę pewną analogię między autorami. Aczkolwiek przy słowach Debory powinien się znaleźć przypis: jak traktowane są żywioły w druidyźmie, skoro już o tym wspomina.
Myślę, że problem wynika ze stosowania jednego słowa dla różnych zjawisk. W Japonii żywioły też są czymś innym, mimo, że nazywa się je tak samo.

Jak ma sie forsowana przez Autorke kolejnosc przyzywania zywiolow/kierunkow do koncepcji innych czarownikow? Ja najczesciej spotykalem sie z zaczynaniem z Polnocy, Debory robi to od Wschodu. Czyzby "milczeniowa" zamiana kolejnosci, tak jak ze wspomnianymi przez Autorke mieczami/paleczkami w tarocie?

Jeśli chodzi o samo zakreślanie kręgu, to o ile wiem, obie formy są poprawne i rozpowszechnione. Aby którąś wybrać, musisz wiedzieć DLACZEGO zaczynasz na danej pozycji. Nie mam książki Lipp pod ręką, więc nie wiem, jakie ona podaje wyjaśnienie dla zaczynania od wschodu, ale ja znam następujące (wybierz jeden lub wszystkie):

- wschód kojarzy się nam z początkiem,
- od wschodu zaczyna się LBRP, a wielu eklektyków czerpie z magii ceremonialnej,
- jeśli zaczynasz na wschodzie, kończysz na północy. Północ to kierunek Bogów i magii, a Bogów wzywa się po ustanowieniu kręgu. Wszystko więc ładnie się zgrywa, kończysz wzywać strażników stron świata ustawiony w odpowiedniej pozycji do wezwania Bogów.

pp,
_3Jane

Ja rozumiem, dlaczego Autorka zaczyna od Wschodu, ba, takie rozwiazanie jest mi blizsze. Jednak w kilku innych ksiazkach spotkalem sie wlasnie z zaczynaniem z Polnocy i chetnie sie dowiem jak wyglada to u wiekszosci autorow. Ja przeczytalem moze z 5 ksiazek, ludzie z tego forum pewnie przeczytali kilkanascie razy wiecej.

Jane, a nie jest tak, że jak się zaczyna na wschodzie to na wschodzie się kończy? Gdyby skończyć na północy to krąg jest niepełny.

Deborah to pierwsza autorka, która mówi co i jak i dlaczego.
Wiem, że część Druidów (miałam okazję się o tym ostatnio przekonać ) zaczyna na północy i tam dla nich jest woda nie ziemia.
Dla mnie jednak bardziej przystępny i zrozumiały jest układ wschód-powietrze, południe-ogień, zachód-woda i północ-ziemia.
Tak czuję i choćby metafora dnia do mnie idealnie przemawia.

A jacy inni autorzy pisali na ten temat. Hmm... W ten sposób co Lipp chyba żaden (mam na myśli wyjaśnianie, metafory itp.).
Natomiast jeśli chodzi o ustawienie żywiołów to nawet jeśli gdzieś było to jest to aż tak często spotykane, że przynajmniej ja, nie zwracam na to szczególnej uwagi.
Po prostu mi to umyka.


Jeszcze takie małe ale: na stronie Debory widzimy, że została inicjowana w 1982 r natomiast okładka polskiego wydania podaje 1981.


P.S. Ktoś się orientuje kiedy zostanie wydana książka Bucklanda? Bo z okładki wynika, że ma to być listopad 2007, a to już.

Od siebie tylko wrzucę, że praktycznie wszystkie ryty magii ceremonialnej od wspomnianego wyżej (w tym Rubinowa Gwiazda) przez ryt kabalistycznych filarów, aż po Merkhabę uznają za początek wschód. Sama północ związana jest z polem magnetycznym Ziemi, może to ma jakieś znaczenie w tym zróżnicowaniu wschód/północ, nie wiem.

W zasadzie to krąg jako taki jest pełny, bo zakreśla się go najpierw, przed wezwaniem kierunków. Poza tym nie wszyscy wzywają tylko 4 kierunki, ludzie uwzględniają np. górę i dół. Takie detale, myślę, zależą już od osobistej symboliki.



Na ten temat też była cała masę dyskusji - ciekawy jest artykuł Mike'a Nicholsa na temat "Dlaczego powietrze powinno być na północy:

http://www.geocities.com/Athens/Forum/7280/rethink.html

pp,
_3Jane

No tak.
Zrozumiałam, z tego co napisałaś, że w trakcie zakreślania kręgu zostaje się na północy.

Mnie się wydaje, że o ile nie jesteśmy w żadnej tradycji, która narzuca nam swój sposób "rozmieszczenia" żywiołów, to najlepsze jest to, co do nas przemawia i dla nas działa.

A z powietrzem na północy się jeszcze nie spotkałam. Zabieram się do czytania

A czy ten uklad (woda na polnocy) jest 'obowiazujacy' u wszystkich druidow wspolczesnie, czy to po prostu jedna z interpretacji?

Nie można powiedzieć, "u wszystkich".
Druidyzm jest bardzo różnorodny od początku swojego istnienia.
Np. część osób powiązanych z druidyzmem w Polsce, układ żywiołów ma taki, jaki ja stosuje.
Nie kłóci się to z niczym dopóki nie stajesz w kręgu, w którym trzeba te żywioły przywołać.
Przestawienie się nie jest niemożliwe, aczkolwiek trochę miesza w głowie.

Dzieki :)

Nie ma za co
Nie jestem autorytetem w tej sprawie, bo Druidyzm ciągle jest dla mnie nowy, ale chłonę wiedzę na ten temat ostatnio dość intensywnie

Ja trochę z innej beczki: wewnątrz książki pani Lipp można znaleźć adres strony internetowej wydawnictwa (www.caridwen.pl), jednak strona albo zmieniła obecnie adres, albo w ogóle zniknęła z sieci, bo w żaden sposób nie mogę jej wczytać. Czy ktoś z was do niej dotarł? Fajnie byłoby sprawdzić, co - prócz Bucklanda i Grimassiego - ma w planach to dość enigmatyczne wydawnictwo.